به گزارش پسماند ایران، آئروژل (هواژل) که به دلیل ظاهر شفاف شیری خود به "دود منجمد" نیز معروف است، سبکترین ماده در میان مواد جامد است. این ماده که از 99.8 درصد هوا تشکیل شده، در برابر حرارت بسیار مقاوم بوده و نوع بسیار خوبی از عایق است.
پیش از این، آئروژلها عمدتا از سیلیس (فراوانترین ترکیب اکسیدی موجود در پوسته زمین) همراه با موادی مانند اکسیدهای فلزی، پلیمرها، نانولولههای کربنی و گرافن ساخته میشدند.
ادعا میشود که روش دانشگاه ملی سنگاپور بطور قابل توجهی بیشتر با محیط زیست سازگار است و در عین حال به نیروی کمتری نیاز داشته ، مواد سمی کمتری را منتشر میکند و به مواد شیمیایی کم خطرتری نیاز دارد. به علاوه از یک مادهای استفاده میکند که میتواند در محلهای دفن زباله مدفون شود.
این روش تولید اختصاصی، شامل تبدیل سلولز برداشت شده از ضایعات کاغذ به آئروژل است. انجام این روند مقرون به صرفه که سه روز طول میکشد، به تولید یک ماده زیست تخریب پذیر غیر سمی و انعطاف پذیر که از نظر مکانیکی قوی بوده و جاذب روغن است منجر میشود.
هنگامی که آئروژل سلولزی با تری متوکسی متیل سیلان پوشش داده میشود، بسیار آبگریز (آب دفع) میشود. این بدان معنی است که از این ماده میتوان در آلودگیهای نفتی استفاده کرد؛ زیرا این ماده همانند یک اسفنج عمل کرده و نفت را جذب میکند و پس از آن مجددا میتوان نفت جذب شده را بازیافت کرد.
این ماده همچنین میتواند به عنوان عایق در دیوار ساختمانها استفاده شود زیرا علاوه بر نگه داشتن حرارت موجود در ساختمان، در برابر رطوبت مقاومت است و قدرت دیوار را افزایش میدهد و نیز فضای کمتری را نسبت به مواد سنتی مانند پشم شیشه اشغال میکند.
همچنین از این ماده میتوان به عنوان محافظ در بستهبندی یا در اسفنجهای پزشکی متصل شونده به زخم استفاده کرد. هنگامی که آئروژل با نانوذرات فلزی آلاییده شده و برای حذف محتوای هوایی، چکشکاری و تخت میشود، میتواند به یک فیلم نازک مغناطیسی مکانیکی قوی تبدیل شود.
اگر این آئروژل بسیار متخلخل با تری متوکسی متیل سیلان پوشش داده نشود، آب و مایعات دیگر را جذب کرده و می توان از آن در محصولاتی مانند پوشک یا دستمالهای بهداشتی استفاده کرد. این فناوری توسط شرکت Bronxculture تجاری شده است.