زباله‌های الکترونیکی یا به اصطلاح e-waste، بیانگر محصولات الکترونیکی است که با گذشت زمان منسوخ شده‌اند و می‌توانند به روش‌های نامناسب که تبعات محیط زیستی دارد، دفن یا سوزانده شوند، یا پس از بازیافت صحیح دو مرتبه در چرخه تولید قرار گیرند.
دوسامتینگ، به معنی «کاری انجام دهیم» از کمپین‌های بزرگ برای جوانان و تغییرات اجتماعی است که میلیون‌ها عضو دارد و این گزارش که حقایقی درباره زباله‌های الکترونیکی است، در این شبکه موجود است:
-در سال 2009، مجموع وزن تلویزیون‌ها، کامپیوترها، لوازم جانبی (شامل پرینترها، اسکنرها، ماشین‌های فکس)، موس‌ها، کیبوردها و تلفن‌های همراه از کار افتاده 2.37 میلیون تن بود.
-زباله‌های الکترونیکی دو درصد از کل زباله‌های آمریکایی‌ها در مکان‌های دفن زباله را شامل می‌شوند، اما این میزان برابر 70 درصد از کل زباله‌های سمی است.
-هر ساله 20 تا 50 میلیون تن زباله الکترونیکی در سراسر جهان ایجاد می‌شود.
-گوشی‌های همراه و سایر وسایل الکترونیکی شامل مقدار زیادی مواد ارزشمند از جمله طلا یا نقره هستند. آمریکایی‌ها هر ساله گوشی‌های همراهی که شامل بیش از 60 میلیون دلار طلا و نقره می‌شوند را دور می‌ریزند.
-حجم زیادی از آنچه که به عنوان زباله‌های الکترونیکی شناخته می‌شوند درواقع اصلا زباله نیستند، بلکه تجهیزات الکترونیکی و یا قطعاتی هستند که به آسانی قابلیت استفاده مجدد در بازار را دارند و یا می‌توانند به عنوان مواد بازیافتی بازیافت شوند. -در حال حاضر تنها 12.5 درصد از زباله‌های الکترونیکی بازیافت می‌شوند.
-به ازای هر یک میلیون گوشی همراهی که بازیافت می‌شود، می‌توان 16 هزار کیلوگرم مس، 350 کیلوگرم نقره، 34 کیلوگرم طلا، 14 کیلوگرم پالادیوم، دریافت کرد.
-بازیافت یک میلیون لپتاپ، انرژی مورد نیازی معادل نیروی برق 3657 خانه در آمریکا را تامین می‌کند.
-زباله‌های الکترونیکی هنوز هم سریع‌ترین رشد تولید زباله‌های شهری را در آمریکا دارند.
-لوازم الکترونیکی که خطرناک به حساب می‌آیند، شامل تلویزیون، مانیتورهای کامپیوتر شامل لوله‌های اشعه کاتدی،
مانیتورهای ال‌سی‌دی، تلویزیون‌های ال‌سی‌دی، تلویزیون‌های پلاسما و دی‌وی‌دی های قابل حمل با صفحه نمایش ال‌سی‌دی هستند اما تنها به این اشیاء محدود نمی‌شوند.
