۱۰ هزار تن، سهم سالانه زباله‌های پلاستیکی دریاچه‌های بزرگ

متیو هافمن، استادیار دانشکده علوم ریاضی انستیتو تحقیقات روچستر (RIT :Rochester Institute of Technology)، نویسنده "ثبت و انتقال زباله‌های باقی مانده پلاستیکی در دریاچه های بزرگ"، در این باره می‌گوید: "این مطالعه، نخستین تصویر از مقیاس واقعی آلودگی های پلاستیکی در دریاچه های بزرگ است."
هافمن با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری میزان حجم زباله های پلاستیکی در حال حرکت در سراسر مرزهای ایالتی و بین المللی از ایلینوی به میشیگان و از کانادا به ایالات متحده برآورد کرده است.
هافمن افزود: "مطالعات پیشین، ۴۰ هزار تا ۱۱۰ هزار تن پلاستیک واردشده به اقیانوس ها در امتداد خط ساحلی ایالات متحده برآورد کرده است."
در مطالعه هافمن و اریک هیتینگر استادیار سیاست عمومی در RIT گزارش شده که نیمی از آلودگی های پلاستیکی ورودی به دریاچه های بزرگ شامل ورودی سالانه ۵۰۰۰ تن به دریاچه میشیگان ، ۲۵۰۰ تن به دریاچه ایری و ۱۴۰۰ تن به دریاچه انتاریو است، همچنین دریاچه هرن ۶۰۰ تن پلاستیک و دریاچه سوپریور ۳۲ تن پلاستیک سالانه دریافت می کنند.
برآورد ورود سالانه ذرات پلاستیکی به میزان یک میلیمتر به دریاچه ها نشان می دهد؛۴,۴۱ تن به دریاچه ایری، ۱.۴۴ تن به دریاچه هرن و حدود ۱۹ کیلوگرم به دریاچه سوپریور وارد می شود.
هیتینگر گفت: "آلودگی‌های پلاستیکی در دریاچه میشیگان تقریباً سالانه معادل ۱۰۰ استخر المپیک پر از بطری‌های پلاستیکی است، در حالی که مقدار سالانه پلاستیک در دریاچه انتاریو برابر با ۲۸ استخر المپیک پر شده از بطری‌های پلاستیکی است. در مطالعات پیشین غلظت موضعی آلودگی های پلاستیکی در شاخه های فرعی و در امتداد سواحل اندازه گیری شد. مطالعه جدید با استفاده مدل سازی ریاضی برای نخستین بار به منظور توسعه هدف در طول زمان و مقیاس فضایی انجام شد.
این روش ثبت، مسیرهای زباله های پلاستیکی را در حال حرکت بین دریاچه‌ها و بین ایالت‌ها و مرزهای بین‌المللی برآورد می کند و نتایج می تواند میزان واقعی پلاستیک در دریاچه های بزرگ را نشان بدهد.
هافمن گفت: "یافته های این مطالعه نشان می دهد باقی مانده پلاستیک در دریاچه های بزرگ با اقیانوس متفاوت است؛ به جای شناوری تکه های زباله در اقیانوس، پلاستیک در دریاچه های بزرگ توسط باد دائما با جریان دریاچه، به ساحل برده می شود." حدود ۸۰ درصد زباله های پلاستیک در بستر سواحل دریاچه های بزرگ وجود دارد. این مطالعه نشان می‌دهد که پلاستیک ریز و قطعات پلاستیکی می تواند توسط حیات وحش مصرف و وارد زنجیره غذایی شود.
برآورد آلودگی های پلاستیکی در سراسر دریاچه های بزرگ با استفاده از جمعیت دینامیکی در محدوده ۱۰۰ کیلومتری یا ۶۲ مایلی ساحل، و مدل سازی هیدرودینامیکی برای شبیه سازی توزیع باقی مانده های زباله های پلاستیکی در سراسر دریاچه های بزرگ از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ انجام شد. برای این شبیه سازی داده های سیستم پیش بینی ساحلی دریاچه بزرگ و اقیانوسی مورد استفاده قرار گرفت.