بیابان های اطراف تهران اشباع از زباله است

بازیافت های تهران به شیوه های قدیمی دفن می شود و همین مسئله آسیب فراوانی به محیط زیست وارد می کند. اگر بخواهیم نسخه ای قابل اجرا صادر کنیم باید ظرفیت های بازیافت را بر اساس فعالیت های علمی پیش ببریم.
به گزارش پسماند ایران: بازیافت های تهران به شیوه های قدیمی دفن می شود و همین مسئله آسیب فراوانی به محیط زیست وارد می کند. اگر بخواهیم نسخه ای قابل اجرا صادر کنیم باید ظرفیت های بازیافت را بر اساس فعالیت های علمی پیش ببریم.
عده زیادی در قالب باندهای زباله دزددر شهر گردش می کنند و اشیای باارزش را که دور ریخته می شود جمع آوری می کنند، این مسئله تا جایی پیش رفته است که سالانه هزاران میلیارد دلار به کشور خسارت وارد می کند.بیش از یک دهه است که قانون مدیریت پسماند در مجلس به تصویب رسیده است اما هنوز این قانون به طور کامل اجرایی نشده است.
در حدود 7 سال پیش بود که شهرداری تهران تصمیم گرفت با ایجاد یک شبکه جمع آوری و بازیافت، عده ای را لباس متحدالشکل بپوشاند با سه چرخه هایی راهی خیابان ها کند، به عبارتی شهرداری همان زباله دزدی را در قالب شبهه قانونی پیاده کرد اما بند های بزرگی در تهران به اندازه ای با این مسئله رقابت غیر متعارف داشتند که کم کم این نوع جمع آوری جایگاه خود را از دست داد
طبق آمارهای روزانه 8هزار تن زباله در پایتخت تولید می شود که با احتساب جمعیت، سرانه تولید زباله برای هر فرد تقریبا 820 گرم است. تولید روزانه زباله در تهران 2.5 تا سه برابر بیشتر از برخی کلانشهرها است که از نظر جمعیت و بافت تا حدود زیادی به شهر تهران نزدیک هستند. در واقع عدم آگاهی مردم از خطرات آینده مشکلات زیست محیطی ناشی از رشد روز افزون زباله ،بزرگترین مشکل این بخش است.
طبق آمارهای جهانی در تولید پسماند استرالیا با توجه به شرایط زمین ۷۰ درصد پسماند دفن و ۳۰ درصد به صورت بازیافت، در ایتالیا ۵۴ درصد دفن، ۱۲ درصد بازیافت و ۳۳ درصد کمپوست، در ژاپن تنها ۳ درصد دفن، ۱۷ درصد بازیافت مواد و ۷۴ درصد بازیافت انرژی، در سوییس ۱ درصد دفن، ۳۳ درصد بازیافت مواد، ۵۰ درصد بازیافت انرژی و ۱۶ درصد کمپوست، در آمریکا ۵۴ درصد دفن، ۲۴ درصد بازیافت مواد، ۱۴ درصد بازیافت انرژی و ۸ درصد بازیافت کمپوست هست.
آمار جهانی نشان می دهد که متوسط سرانه تولید پسماندهای عادی در بخش شهرنشینی جهان، ۱ کیلو و ۱۹ صدم است که در کشورهای پیشرفته به رغم مدیریت جامع برای کاهش پسماند باز هم شاهد رقمی بالاتر از میانگین جهانی هستیم به گونه ای که در آمریکا این رقم بر ای هر فرد شهرنشین ۲.۵ کیلوگرم، در آلمان به ۲.۱۱ کیلوگرم، در استرالیا به ۲.۲۳، در ژاپن به ۱.۷۳ می رسد.
اما در کشورهای در حال توسعه این رقم با کاهش مواجه است به گونه ای که حتی پایین تر از میانگین جهانی است.اما در ایران متوسط سرانه تولید پسماندهای عادی در بخش شهرنشینی ۷۱۰ گرم است، ولی متاسفانه می بینیم که با همین میزان که حتی ۵۰ درصد کمتر از کشورهای توسعه یافته هست، ۴۸ هزار تن پسماند روزانه در کشور داریم. یکی از مهمترین بخش های مدیریت پسماند در هر کشوری مسئله تفکیک زباله از مبدا است .زیرا با انجام این کار می توان سرمایه عظیمی به چرخه اقتصادی وارد کرد. تهران به عنوان یکی از بزرگترن کلانشهر های کشور نیز از این موضوع رنج می بردزیرا به روزانه نزدیک به 8هزارتن زباله تولید می شود که تنها کار تفکیک زباله از مبدا در مورد کمتر از 10 درصد زباله های تولیدی این کلانشهر انجام می شود. بیش از 93 درصد زباله ها کارکرد مجدد دارد و نزدیک به 40 درصد آنها بسیار ارزشمند هستند.
در کشورهایی مانند آلمان خاک خیابان ها را نیز بازیافت کرده و سالانه هزاران کیلو فلز ارزشمند به دست می آورند. این در حالی است که در ایران این مسئله مهم هیچ گاه نمی تواند یک شبکه درست را در اختیار داشته باشد تا بتواند کارایی لازم را برای بازگردانند سرمایه به چرخه قانونی به دست آورد.
در شهر تهران بیش از 3 هزار نفر در درون زباله ها گردش می کنند و با پیدا کردن زباله های فلزی و ارزشمند با قیمتی بسیار نازل می فروشند و پس از آن صاحبان سرمایه با آب کردن پرس کردن و یا حتی در همان حالت اولیه به کارخانه ها می فروشند و از یک کم کاری شهرداری به شدت سود می برند. زباله دزدی به اندازه ای پیچیده است که هر منطقه و هر خیابان سرقفلی خاص خود را دارد و نمی توان بدون اجازه سرکرده ها در آن خیابان دست به سلطل های زباله زد.
چه در تهران و چه در شهرهای دیگر ایران، مشکل بازیافت یک مسئله ریشه دارد است. کاری که سال های پیش باید می شد و تا امروز به دنبال سرنوشت شهرهایی چون تهران رسیده است. متاسفانه 70 درصد زباله های تهران به بدترین شکل دفن می شود و نه فرهنگ سازی و نه مدیریت بالادستی نتوانسته اقدان درستی در این حوزه انجام دهد.