چند ساعت مانده به انتخابات هر کجای شهر را که نگاه بیندازید با منظره های زشت و ناپسند تبلیغات کاندیداها مواجه می شویم که نه تنها کف پیاده روها، بلکه دیوارها و درختان را هم قرق کرده اند.
به گزارش پسماند ایران، در این میدان تبلیغات کاندیداهای شورای شهر بیشتر از انتخابات ریاست جمهوری شهر را زباله دان کرده است.
در این چند روزه هر صبح با طلوع خورشید جلوه جدیدی از شهر نمایان می شد و مردم شاهد عکس داوطلبان با فیگورها و ژست های مختلف بر روی در و دیوارهای شهر بودند.
البته به جز در و دیوارهای شهر، کیوسک های مخابرات، ترانس های برق، تابلوها و صندوق های کمیته امداد نیز محلی برای تبلیغ داوطلبان بودند.
نصب پوستر رنگارنگ داوطلبان بر چهره شهر در حالی صورت گرفت که شهرداری مکان هایی را برای نصب پوستر تبلیغی پیش بینی کرده است.
حال این سوال مطرح است که داوطلبانی که به بهانه کمک به توسعه و زیبا سازی منظر شهری خود را برای حضور در شورا مهیا کرده اند چگونه نتوانسته اند هواداران خود را برای پرهیز از مخدوش کردن چهره شهر توجیه کنند؟ به طور حتم این اقدام نادرست برخی داوطلبان شورای شهر روگردانی مردم از آ نها را به همراه خواهد داشت چون مردم معتقدند وقتی داوطلبی برای حفظ سیمای شهری تلاشی نمی کند به طور حتم نماینده خوبی برای حفظ حقوق آن ها نخواهد بود. تا چند سال قبل یکی از متداول ترین و مرسوم ترین شیوه تبلیغات انتخاباتی نصب پوسترهای کاغذی و بنر بود. اما با وجود شبکه های مجازی و به ویژه تلگرام این گونه به نظر می رسد که این روش تبلیغاتی برای مردم هیچ اهمیتی ندارد.
چرا که تعداد نامزدهای انتخاباتی آن قدر زیاد است که مردم توانایی به خاطر آوردن آن ها را ندارند و چه بسا از مدت ها قبل کاندیدای مورد نظر خود را شناخته و تبلیغات کاغذی بر در و دیوار شهر تاثیری در تغییر تصمیم آن ها و جهت گیری به سوی یک کاندیدای خاص نخواهد داشت.
اما این یک روی سکه است، روی دیگر سکه زمانی نمایان می شود که نامزدهای انتخابات شوراهای شهر از نصب پوسترهای تبلیغاتی خود بر هیچ نقطه ای از شهر دریغ نمی کنند، از جدول های کنار خیابان، ایستگاه های اتوبوس، تابلو و علائم راهنمایی رانندگی، اسامی کوچه ها و پست تلفن گرفته تا نصب پوستر بر روی تنه درختان با منگنه.
بدتر از همه این است که در اغلب این تبلیغات نام مقدس «الله» وجود دارد که افتادن این تراک ها و پوسترها در کف پیاده روها بسیار آزار دهنده است.
به نظر می رسد، اگر نامزدهای انتخاباتی واقعاً با هدف خدمت رسانی به مردم وارد کارزار انتخابات شده اند، باید این نکته را در نظر بگیرند که شاید ساختن شهری پاکیزه و زیبا و عاری از هر گونه آلودگی یکی از مطالبات اصلی مردم از آن‌هاست، اما این گونه شعارها با عمل فاصله بسیاری دارد.
در این میان برخی نامزدهای انتخاباتی حتی به سطل های زباله سطح شهر هم رحم نکرده‌اند و از این وسیله نیز برای پیشبرد اهداف انتخاباتی خود استفاده می کنند، حال سوالی که پیش می آید آن است که نصب پوستر و تصویر کاندیداها بر روی سطل زباله واقعا در خور شأن شهر، مردم و کاندیدای مورد نظر است؟
به نظر می رسد خلأ یک قانون منسجم و صحیح در نحوه تبلیغات انتخاباتی به ویژه ممنوعیت چاپ نام «الله» در پوسترهایی که عاقبتشان کف پیاده روها و در نهایت سطل زباله است، بسیار حس می شود.
چرا که در این سال ها همزمان با شروع تبلیغات انتخاباتی، کاندیداها چهره شهرها و روستاها را آماج تبلیغات ناصحیح انتخاباتی خود قرار می دهند و با صرف هزینه‌های گزاف سیلی کاغذی را در شهر به راه می اندازند.
