پسماند ایران : وسایل الکترونیکی دور ریخته شده، معروف به زباله های الکترونیکی، اغلب حاوی مقادیر زیادی طلا و سایر فلزات سنگین هستند. دانشمندان روش هایی را برای بازیابی فلزات ارزشمند ابداع کرده اند، اما این فرآیندها اغلب متکی به مواد شیمیایی مصنوعی است که می تواند به محیط زیست آسیب برساند.
Raffaele Mezzenga در ETH Zurich در سوئیس و همکارانش راهی برای بازیابی طلا از زباله های الکترونیکی با استفاده از یک آئروژل مشتق شده از شیر ایجاد کرده اند. او و همکارانش با پروتئین آب پنیر، محصول جانبی صنعت پنیرسازی، شروع کردند و یک آئروژل با چگالی کم ساختند. او می گوید که ساخت مواد اسفنج مانند ارزان است. ارزش طلایی که بازیابی می کنیم 50 برابر ارزشی است که برای تبدیل پروتئین به این اسفنج سرمایه گذاری می کنیم.
پژوهشگران، پروتئین آب پنیر را در یک محلول اسیدی گذاشتند و آن را حرارت دادند. این کار، پروتئین‌ها را از گوی‌های کوچک به چندین رشته تبدیل کرد. سپس، آنها محلول را در حالت خشک‌کردن انجمادی قرار دادند و یک محصول سبک را با تخلخل بالا به دست آوردند.
«محمد پیدایش»، مهندس شیمی مؤسسه فناوری فدرال زوریخ و از پژوهشگران این پروژه، گفت: مزیت آئروژل این است که سطح رویی بالایی دارد.
پژوهشگران، توانایی آئروژل را برای جذب طلا از یک محلول حاوی فلزات دیگری مانند مس، سرب و نیکل با همان غلظت آزمایش کردند. آنها دریافتند که هواژل، ۹۳ درصد از طلا را جذب می‌کند و حذف سایر فلزات توسط آن کمتر از ۱۰ درصد است.
پژوهشگران برای آزمایش اسفنج پروتئینی روی زباله‌های الکترونیکی واقعی، مادربردهای رایانه را در ترکیبی از اسید نیتریک و اسید هیدروکلریک حل کردند. یون‌های طلا روی سطح آئروژل نشستند و طلای فلزی را تشکیل داد. هر گرم هواژل، ۱۹۰ میلی‌گرم طلا را جذب کرد. سوزاندن آئروژل، طلا را آزاد کرد و آن را به صورت یک قطعه کوچک فلز درآورد. پیدایش گفت: حدود ۹۱ درصد این قطعه طلا بود که معادل ۲۱ تا ۲۲ قیراط است.
این روش پیشتر برتری خود را نسبت به روش کربن فعال نشان داد که یک روش جذب معمولی برای بازیابی طلاست. پژوهشگران دریافتند که هر گرم کربن فعال فقط حدود ۶۰ میلی‌گرم طلا را از مخلوط زباله‌های الکترونیکی جذب می‌کند. از آنجا که انرژی زیادی برای ایجاد کربن فعال لازم است، استخراج همان مقدار طلا با استفاده از روش کربن فعال، اثر زیست‌محیطی بیشتری را به همراه دارد.
این گروه پژوهشی در حال حاضر بر سایر پروتئین‌های حاصل از ضایعات غذایی مانند کراتین و توفو(پنیر سویا) تمرکز کرده‌اند که شاید بتوانند سایر نیازها مانند بازیافت فلزات کمیاب خاکی را برطرف کنند.
پیدایش گفت: ما می‌توانیم به طور همزمان به دو موضوع ضایعات مواد غذایی و زباله‌های الکترونیکی بپردازیم تا یک محصول باارزش را تولید کنیم.
منبع خبر : newscientist
