پسماند ایران _ آب نقش حیاتی در افزایش تبدیل پلیاولفینها به سوختهای ارزشمند دارد، زمانی که با کاتالیزورهای روتنیوم ترکیب میشود و این روش بهعنوان رویکردی نویدبخش برای حل بحران جهانی آلودگی پلاستیک مطرح میشود.
به گزارش ساینس دیلی، پلاستیکها موادی بسیار قابل استفاده هستند که به بخشی جداییناپذیر از زندگی مدرن تبدیل شدهاند. با این حال، تولید جهانی پلاستیکها هماکنون بیش از ۴۰۰ میلیون تن در سال است و اثرات زیستمحیطی زبالههای پلاستیکی به حد بحرانی رسیده است. بیشتر زبالههای پلاستیکی—تقریباً ۹۰ درصد—بازنگری نمیشوند، که این موضوع بحران آلودگی را تشدید میکند. برای مقابله با این چالش فزاینده، فناوریهای نوآورانه بهطور فوری ضروری هستند.
روشهای بازیافت کاتالیزی مانند هیدروژناسیون و هیدروکراکینگ، راهحلی امیدوارکننده ارائه میدهند. این فرایندهای شیمیایی پیشرفته از کاتالیزورها برای تجزیه زبالههای پلاستیکی به اجزای سادهتر و باارزشتر مانند مواد شیمیایی و سوختها استفاده میکنند. برخلاف بازیافت سنتی که شامل ذوب و قالبگیری مجدد پلاستیکها به محصولات با کیفیت پایینتر است، بازیافت کاتالیزی امکان استفاده مجدد مؤثرتر و پایدارتر را فراهم میآورد و مواد با ارزش اقتصادی و زیستمحیطی بالاتری تولید میکند.
در حالی که بازیافت کاتالیزی پتانسیل بالایی را نشان میدهد، توسعه و بهبود آن همچنان برای پیادهسازی در مقیاس صنعتی لازم است.
منبع خبر : برنا