پسماند ایران _ با وجود تلاش‌های متعدد برای بازیافت و مدیریت زباله‌های پلاستیکی، آلودگی پلاستیکی همچنان رو به افزایش است. هم‌اکنون کشورهای مختلف در بوسان، کره جنوبی، گرد هم آمده‌اند تا درباره معاهده‌ای بین‌المللی برای مقابله با این معضل مذاکره کنند. با این حال، اختلاف نظرها درباره کاهش تولید پلاستیک و مدیریت زباله، روند مذاکرات را کند کرده است.
به گزارش تجارت نیوز، آلودگی پلاستیکی به یکی از بزرگ‌ترین تهدیدهای محیط‌زیستی جهان تبدیل شده است. این بحران نه‌تنها به محیط زیست آسیب می‌زند، بلکه تاثیرات گسترده‌ای بر اکوسیستم‌های جهانی، تنوع زیستی و حتی سلامت انسان دارد. با توجه به این وضعیت بحرانی، کشورها و سازمان‌های بین‌المللی برای یافتن راه‌حل‌هایی موثر در حال مذاکره هستند.
اخیراً در بوسان، کره جنوبی، مذاکراتی برای تدوین معاهده‌ای جهانی به منظور کاهش آلودگی پلاستیکی آغاز شده است. اما اختلافات بر سر بهترین روش برای مقابله با این چالش، روند پیشرفت را کند کرده است.
وضعیت کنونی آلودگی پلاستیکی
وزیر انرژی فرانسه هشدار داده است که حتی با افزایش 50 درصدی بازیافت پلاستیک، آلودگی همچنان ادامه خواهد داشت. مشکل اصلی پیچیدگی فرایند بازیافت است؛ بسیاری از انواع پلاستیک‌ها قابل جداسازی نیستند یا فقط یک بار قابل بازیافت‌اند. این باعث می‌شود تنها مقدار کمی از پلاستیک تولیدشده عملاً بازیافت شود.
بر اساس آمارها، میزان تولید پلاستیک در جهان همچنان به‌شدت افزایش می‌یابد و پیش‌بینی می‌شود تا سال 2050 سه برابر شود. این در حالی است که بسیاری از کشورها همچنان در مدیریت زباله‌های پلاستیکی با چالش‌های عمده روبه‌رو هستند. از نظر فنی، اگرچه اکثر پلاستیک‌ها قابل بازیافت هستند، اما پیچیدگی فرایندهای جداسازی و بازیافت، هزینه‌های بالا و محدودیت‌های فناوری باعث شده است تنها بخش کوچکی از پلاستیک‌ها عملاً بازیافت شوند.
علاوه بر این، پلاستیک‌های تولیدشده در طول چرخه حیات خود، انتشار گازهای گلخانه‌ای زیادی دارند. 90 درصد این انتشار از مراحل اولیه تولید، یعنی استخراج سوخت‌های فسیلی و تبدیل آنها به پلاستیک، ناشی می‌شود. بدون اقدام فوری برای محدود کردن تولید، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای از سیستم پلاستیکی تا سال 2050 می‌تواند تا 37 درصد افزایش یابد.
اختلافات در مذاکرات بین‌المللی
کشورهای جهان درباره نحوه مقابله با آلودگی پلاستیکی دچار اختلاف‌نظر هستند. از یک سو، کشورهایی مانند اتحادیه اروپا و کلمبیا خواهان کاهش تولید پلاستیک هستند و معتقدند این اقدام باید بخشی از یک معاهده جامع و بلندپروازانه باشد. از سوی دیگر، کشورهایی مانند عربستان سعودی، ایران و روسیه که تولیدکنندگان بزرگ نفت و پلاستیک هستند، بر بهبود مدیریت زباله تاکید دارند و با محدود کردن تولید مخالفت می‌کنند.
بیش از 50 کشور و اتحادیه اروپا خواستار اقداماتی جامع برای کاهش تولید پلاستیک و مدیریت زباله‌ها هستند. آنها بر این باورند که اگر تولید پلاستیک در سطح سال 2020 باقی می‌ماند، میزان زباله‌های بدمدیریت‌شده تا 40 درصد کاهش می‌یافت.
این اختلافات منجر به کندی روند مذاکرات شده است. بسیاری از کشورها از تاکتیک برخی تولیدکنندگان نفت و پلاستیک انتقاد کرده‌اند. این وضعیت موجب نگرانی سازمان‌های غیرانتفاعی و فعالان محیط‌زیستی شده است که خواهان اقدامات قاطع برای محدود کردن تولید پلاستیک هستند.
تاثیر کاهش تولید پلاستیک
تحقیقات نشان داده است کاهش تولید پلاستیک می‌تواند نقش بسزایی در کاهش آلودگی داشته باشد. مطالعه‌ای که اخیراً در مجله Science منتشر شد نشان می‌دهد اگر تولید پلاستیک در سطح سال 2020 محدود شود، میزان زباله‌های بدمدیریت‌شده تا سال 2050 از 121 میلیون تن به 72 میلیون تن کاهش خواهد یافت. همچنین، این اقدام می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از تولید پلاستیک را کاهش دهد.
به نقل از یورونیوز، سازمان‌های خصوصی و گروه‌های محیط‌زیستی بر اهمیت کاهش تولید تاکید دارند. آنها معتقدند بدون این اقدام، مدیریت زباله‌ها و بازیافت به‌تنهایی نمی‌توانند به طور موثر با این بحران مقابله کنند.
آلودگی پلاستیکی به چالشی جهانی تبدیل شده است که نیازمند همکاری همه‌جانبه کشورها، سازمان‌ها و صنایع است. در حالی که بهبود مدیریت زباله و افزایش بازیافت اهمیت دارند، کاهش تولید پلاستیک به عنوان یک راه‌حل کلیدی باید در اولویت قرار گیرد.
معاهده جهانی بوسان فرصتی استثنایی برای مقابله با این بحران است. اما موفقیت آن به اراده سیاسی کشورها، کاهش اختلافات و تعهد به اقدامات بلندمدت بستگی دارد. آینده محیط‌زیست ما به تصمیماتی که امروز گرفته می‌شود وابسته است.
